Capoeira discussie: Uit Brazilië of uit Afrika
Special: Frevo
woensdag 1 september 2010
Gepost door Tentativa 2 reacties
Vrouwen in capoeira: Salomé
zaterdag 1 mei 2010
Besouro Mangangá
Slechts weinigen kenden Manoel Henrique Pereira bij zijn echte naam. Hij stond bekend als Besouro Mangangá, Besouro Preto, Cordão de Ouro of gewoon Besouro. Besouro zou volgens de overlevering rond 1885 geboren zijn. Deze capoeirista maakte faam in Santo Amaro, waar hij voornamelijk te vinden was in het laaggelegen gedeelte van de stad (Cidade Baixo).
Een Mangangá is een soort kever (Besouro) en is één van de grootste keversoort in die regio. Manoel Henrique Pereira kreeg deze bijnaam omdat hij, als de capoeira roda’s of de straatgevechten te gevaarlijk werden, zichzelf kon omtoveren tot een groot vliegend zwart insect (Tenminste, dat is de legende van Besouro). Hij maakte faam door zijn onoverwinnelijkheid in gevechten met de politie. Hij werd door de politie dan ook gezien als crimineel.
Er zijn veel verhalen over Besouro, het volgende verhaal is één van de bekendste. Op een dag kreeg José Costa de moeilijke opdracht om Besouro gevangen te nemen, levend of dood. Hij nam tien gewapende mannen mee en ging op pad. Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat de 11 mannen aankwamen bij de plek waar Besouro zou zijn. De reputatie van Besouro zorgde ervoor dat de mannen erg nerveus waren, ondanks dat zij zwaar bewapend waren. Aangekomen in de buurt van een bar in Largo da Cruz (Santo Amaro da Purificaracão) zou Besouro de 11 man hebben gezien. Nog voordat de gewapende mannen konden reageren, werden zij door Besouro ontwapend. De snelle bewegingen, rasteiras en rabos-de-arraias zagen zij niet aankomen. Toeschouwers zeiden dat Besouro de wapens ergens in een hoek achterliet waarna hij rustig, wegliep. Het gevecht was echter nog niet over, de 11 mannen die net een enorme nederlaag hadden geleden pakte hun wapens op en richtte die op de weglopende Besouro. Besouro had net de tijd om zijn handen op te steken voordat de mannen het vuur konden openen. Besouro viel op de grond en iedereen ging ervan uit dat hij dood was. Niets was minder waar. Nadat de mannen ophielden met schieten, stond Besouro op en vluchtte hij het bos in.
Op 8 juli 1924 liep Besouro in een hinderlaag waarbij zijn werkgever, een boer genaamd dr. Zeca (Memeu), betrokken was. 40 Soldaten opende het vuur, maar hij stierf uiteindelijk doordat iemand hem met een houte dolk (faca de ticum) neerstak.
donderdag 1 april 2010
Mestres: Mestre Waldemar
Waldemar begon in 1936 op 20-jarige leeftijd met capoeira (in Salvador, Bahia). Hij was destijds leerling van Talabi, Ricardo de Ilha de Maré, Canário Pardo en Siri de Mangue. In deze tijd gingen de mestres naar roda’s in Piriperi en hier leerde Waldemar ook capoeira. De mestres zeiden dan: “pak mijn broekspijp vast”, als Waldemar dit dan probeerde dan beantwoorde de mestres dit met een ‘cambolhata’ gevolgd door een ‘rabo-de-arraia’. Toen Waldemar probeerde op te staan zeiden de mestres: “sta niet op”, en toen kwam er weer een ‘rabo-de-arraia’. Waldemar leerde capoeira dus, net zoals iedereen in die periode, niet in een capoeira school maar gewoon buiten op straat en in straatroda’s.
maandag 1 maart 2010
Gepost door Tentativa 0 reacties
Berimbau deel 3: Toques en hun speelstijlen
Capoeira heeft in een relatief korte tijd van ongeveer honderd jaar veel ontwikkelingen doorgemaakt. Dit schept binnen de Capoeira wereld vaak wat onduidelijkheid over welke stijlen er zijn en wat dan de verschillen zijn tussen deze stijlen. Er wordt dan ook wel eens verschillend over gedacht en gesproken. In mijn mening is er toch duidelijk onderscheid te maken tussen ten minste drie stromingen, deze zijn Capoeira Angola (traditionele Capoeira), Capoeira Regional (de Bimba) en Capoeira contemporânea (moderne Capoeira). De meeste onduidelijkheid bestaat over Capoeira contemporânea. Deze groep capoeiristas spelen normaalgesproken Capoeira Angola, Benguela en Capoeira Regional. De manier waarop zij Capoeira Angola spelen is echter anders dan de manier waarop Angoleiros (beoefenaars van de traditionele Capoeira Angola) Capoeira Angola spelen. Wanneer een moderne capoeirista Benguela of Regional speelt, speelt deze capoeirista deze stijl ook niet zoals Mestre Bimba het ooit bedoeld heeft. De manier waarop deze moderne capoeiristas capoeira spelen verschilt ook vaak nogal tussen verschillende groepen. Modern heeft voor verschillende mensen dus ook nog eens verschillende betekenissen. Het gevolg van deze onduidelijkheid is dat sommige Angoleiros over het Angola spel van de moderne capoeiristas zeggen dat het geen Capoeira Angola is. Voor mensen die Regional de Bimba beoefenen geldt ook dat zij onderscheid maken tussen hun Regional spel en dat van de Capoeira contemporânea. Kort samengevat kan gesteld worden dat Capoeira Angola, Regional de Bimba en contemporânea van elkaar verschillen. Hiernaast wordt binnen Capoeira contemporânea ook gesproken van Capoeira Angola, Benguela en Regional, echter dient men rekening te houden met het feit dat deze benamingen voor deze Capoeira vormen verschillen van de meer traditionele vormen. Bekende oude mestres gebruikten tevens verschillende toques. Ook zij gebruikte deze toques voor verschillende manieren van spelen. In zijn boek noteerde Waldeloir Rego (1968) dat respectievelijk Bimba, Pastinha en Waldemar de volgende toques gebruikten. Rego zei echter ook dat het voorkwam dat capoeiristas dezelfde toques verschillend benoemden. Mestre Bimba ( Manoel dos Reis Machado ) São Bento Grande Benguela Cavalaria Santa Maria Iuna Idalina Pastinha (Vicente Ferreira Pastinha) São Bento Grande São Bento Pequeno Angola Santa Maria Cavalaria Amazonas Iuna Waldemar (Waldemar da Paixão) São Bento Grande São Bento Pequeno Benguela Ave Maria Santa Maria Cavalaria Samongo Angolinha Gegê Estandarte Iuna In het volgende stuk zal ik de basis toques en de speelstijlen kort behandelen. Ik probeer hierbij een algemene en objectieve beschrijving te geven van de manier waarop deze toques in de contemporânea (moderne) Capoeira ingezet worden. De manier waarop de toques worden ingezet verschilt namelijk vaak per groep. De toques die ik zal behandelen worden in het volgende geluidsfragment gespeeld.
Angola en São Bento pequeno
Het Angola spel kan gezien worden als het meest traditionele spel. Spelers spelen op dit ritme vaak laag op de grond waar de balans en de lichaamsuitdrukking van de spelers erg belangrijk is. Het kan voorkomen dat deze twee toques in een roda tegelijkertijd gespeeld worden. Vaak speelt de Gunga dan Angola en de medio São Bento Pequeno. Het ritme van Angola kan hoger worden, dan wordt het Angola spel uiteraard ook sneller. Het Angola spel wordt tevens gekenmerkt door chamadas. Hierbij ‘roept’ de ene speler de ander door een stilstaande positie in te nemen (er zijn veel verschillende posities). De andere speler moet hier dan op reageren. De persoon die de chamada doet, zal vervolgens het spel laten hervatten. Het inzetten van chamadas is redelijk complex en ik zal hier dan ook niet verder op ingaan.
Benguela en São Bento grande de Angola
Mestre Bimba heeft ooit het Benguela ritme ontwikkeld. Hij noemde het destijds Banguela. Er zijn mestres die zeggen dat dit verschil in benaming komt door de tands des tijds. Met andere woorden Banguela en Benguela zijn hetzelfde, maar de benaming is in de tijd veranderd. Andere mestres zeggen dat dit verschil in benaming komt doordat Benguela staat voor de moderne manier van spelen en Banguela voor de manier van spelen die mestre Bimba daarvoor bedoelde. Dit toque is echter exact dezelfde. De voornaamste reden van mestre Bimba om dit ritme te ontwikkelen was de techniek van de capoeirista te verbeteren. Bovendien geeft dit ritme meer creatieve vrijheid voor de beginnende speler. Benguela kan ook gezien worden als het tussenritme tussen Angola en Regional. Dit ritme is voornamelijk vanaf het begin van de jaren 90 sterk in ontwikkeling. Er zijn bekende capoeira scholen die São Bento grande en Benguela verschillend gebruiken. In deze gevallen is het type spel van São Bento grande iets sneller en gevaarlijker. Er zijn tevens capoeira scholen die deze twee ritmes samen inzetten. Hierbij speelt de Gunga dan meestal Benguela en de Medio São Bento grande. Beide ritmes worden gekenmerkt door meer grondacrobatiek en meer draaitrappen dan Regional. Het spel is iets sneller en hoger dan Angola maar ook iets langzamer en lager dan Regional.
Sao Bento grande de Regional
Er bestaat een groot verschil tussen Regional de Bimba en het moderne Regional. Regional de Bimba kent bijvoorbeeld niet heel veel luchtacrobatiek zoals bij het moderne Regional spel wel het geval is. Het moderne Regional wordt tevens vaak gekenmerkt door snellere trappen en snellere bewegingen. Beoefenaars van Regional de Bimba zijn echter wel bekend met de sequenties van mestre Bimba en de cintura desprezada. Mestre Bimba ontwikkelde dit ritme en deze speelstijl om capoeira meer als vechtsport of zelfverdediging te kunnen gebruiken. Het spel dat bij dit ritme hoort kan dus ook gekenmerkt worden als hard en gevaarlijk. Dit spel is namelijk de vechtvariant van capoeira.
Iùna
Iúna wordt ook wel het spel van de mestres genoemd. Dit ritme wordt doorgaans gebruikt om de beste spelers te laten zien wat zij kunnen. Contact wordt tijdens dit spel vaak vermeden.
maandag 1 februari 2010
Gepost door Tentativa 2 reacties
Berimbau deel 2: De Berimbau en Capoeira
"Het is onmogelijk capoeira te leren zonder de Berimbau" (Mestre Bimba)
Het ritme van de Berimbau bepaalt het spel dat gespeeld word, het soort liedjes die gezongen worden en het ritme van de overige instrumenten. De Berimbau is dus de baas waarbij de Gunga (de bas) de belangrijkste is. In een goede roda zal dus ook nooit een leerling de Gunga bespelen, deze wordt normaliter alleen gespeeld door een mestre of door een professor. Daar waar de Gunga het laagste geluid maakt, wordt de Viola ingezet voor de hogere tonen. De taak van de Viola is veel te variëren wat de muziek een extra dimensie geeft. Tussen deze twee in zit de Medio. In de meeste rodas speelt de medio het zelfde of precies het tegenovergestelde ritme van de Gunga. Ook de Medio kan ingezet worden om af en toe te varieren.
Veel mestres en historici stellen dat de berimbau pas in Brazilie in verband is gebracht met capoeira (of met dans en vechtsporten). Hier zijn een aantal redenen voor. In de eerste plaats zijn er geen documenten (voor zover bekend) te vinden waarin de berimbau in Afrika in verband gebracht wordt met een dans of een vechtsport. In de tweede plaats is capoeira ontwikkeld, of tenminste verder geëvolueerd in Brazilië. De stelling hierbij is dat de berimbau pas in een later stadium van de ontwikkeling van capoeira ook daadwerkelijk gekoppeld werd aan capoeira. In de eerste documenten over capoeira wordt namelijk nog niets gezegd over het gebruik van een berimbau. Wanneer en door wie de berimbau precies geïntroduceerd werd is tot op heden niet duidelijk. Veel mestres en historici gaan er van uit dat de berimbau ingezet is om het vechtgedeelte van capoeira te camoufleren.
In 1835 schreef de schilder Rugendas in zijn boek dat capoeira een zeer aggressieve sport was die beoefend werd door de donkere mensen, hij zegt echter niets over het gebruik van de berimbau. De Fransman Debret schreef in 1832 wel over de berimbau in Brazilie, maar hij meldde weer niets over capoeira. Het is dus denkbaar dat in deze tijd de berimbau nog niet gebruikt werd bij capoeira.
Er zijn echter wel onderzoeken die voor onzekerheid hebben gezorgd. Zo sprak Costa over de slaven in Pernambuco in 1645. Hij zei dat de Afrikanen hun feesten vierden met een dans geleid door een aantal instrumenten waarvan de berimbau er volgens hem een van was. Wat we in ieder geval zeker weten is dat Pastinha probeerde een zo puur mogelijke vorm van capoeira te doceren. Hij leerde het van Benedicto rond 1900. Aangezien Pastinha een berimbau gebruikte is het aannemelijk dat ook Benedicto dit deed en dat Pastinha dit van hem geleerd heeft. Het zou dus zo kunnen zijn dat de berimbau geïntroduceerd is in het capoeira spel ergens in de periode tussen 1832 en 1900. Als dit het geval is, dan zouden Benedicto en zijn tijdsgenoten de berimbau in capoeira geïntroduceerd kunnen hebben.
vrijdag 1 januari 2010
Gepost door Tentativa 0 reacties
Documentaire: Deadly Arts - Capoeira
Deze documentaire zal iedere capoeira liefhebber fantastisch vinden! Ik zal er verder geen woorden aan vuil maken, watch and enjoy!
Gepost door Tentativa 1 reacties